Co mówią liczby?

Koniec sezonu, czyli czas podsumowań, analiz i wniosków to najlepszy moment, aby po zakończeniu rozgrywek przyjrzeć się również statystykom PLS i na ich podstawie dokonać oceny poszczególnych elementów gry w wykonaniu Mostostalu, a także ułożyć swoisty ranking zawodników, którzy w konkretnych elementach siatkarskich umiejętności najbardziej przyczynili się do zdobycia piątego miejsca w zakończonym sezonie. I chociaż każdy z nas zdaje sobie sprawę, ze o jakości gry całego zespołu decyduje splot wszystkich umiejętności i trudno poddawać ocenie jedną konkretną w oderwaniu od pozostałych, spróbujemy prześledzić, jak "wypadali" Mostostalowcy na tle zawodników innych zespołów w tym rankingu i czy powyższe klasyfikacje odzwierciedlały rozwój szczególnie młodych siatkarzy. Poniższą analizę traktujemy jednak tylko jako ciekawostkę, która być może tłumaczy przyczyny wyników Mostostalu, ale nie chcemy, aby był to ranking możliwości poszczególnych zawodników, gdyż pozycja w tym zestawieniu zależy nie tylko od wartości danego zawodnika, ale od wielu sprzyjających i mniej sprzyjających okoliczności.

ATAK

W ataku zdecydowanym liderem Mostostalu został Marcel Gromadowski, co poniekąd jest zrozumiałe, gdyż głównym zadaniem zawodnika grającego na tej pozycji jest przecież zdobywanie punktów atakiem. Jednak z racji młodego wieku 13. pozycja po zakończeniu sezonu i 7. - po fazie play-off - z pewnością napawają optymizmem i budzą uznanie, zwłaszcza, że Marcel wyprzedził wielu starszych i bardziej doświadczonych kolegów z różnych renomowanych klubów.. Rok występów w barwach Mostostalu sprawił, że Gromadowski, który otrzymał szansę gry we wszystkich spotkaniach w wyjściowej szóstce, poczynił ogromne postępy, co znalazło również odzwierciedlenie w liczbach. O ile po sezonie zasadniczym Marcel sklasyfikowany został na 15 miejscu ( 57,75% + punkt na mecz), o tyle w play-offach przesunął się na pozycję 6. (64,6% + punkt na mecz). Na wyraźną poprawę skuteczności Gromadowskiego w play-offach z pewnością jakiś wpływ miał poziom gry przeciwników (Resovia i Politechnika), ale wspomnieć należy, że już w rundzie rewanżowej zawodnik ten z każdym meczem stawał się pewniejszym punktem zespołu.

Na tle Gromadowskiego pozostali zawodnicy wypadli zdecydowanie słabo. Mostostal w pierwszej dwudziestce nie ma ani jednego siatkarza w tym zestawieniu, a trzej przyjmujący uplasowali się dopiero w dolnej strefie rankingu, co znajdowało odzwierciedlenie w czasie meczów, kiedy wobec słabszej dyspozycji Marcela spadała skuteczność całego zespołu. Wojtek Serafin, który zajął ostatecznie 34 pozycję (45%+punkt/mecz) nieco poprawił skuteczność ataku w play-offach ( 51,16%+punkt/mecz), natomiast Arek Olejniczak wyżej sklasyfikowany od swojego kolegi (27 pozycja - 52,56%+punkt/mecz), w play-offach nie znalazł się w zestawieniu. Przytoczone liczby potwierdzają tylko to, co można było zaobserwować "gołym okiem" - Arek Olejniczak z pewnością drugiej części sezonu nie może zaliczyć do udanych i o ile w przyjęciu spisywał się bez zarzutu, o tyle "z kończeniem piłek" było już znacznie gorzej.

W porównaniu z czołowymi zespołami PLS w drużynie z Kędzierzyna brakowało jeszcze jednego zawodnika, na którym mogłaby się opierać siła ataku. Nie spełnili takiej roli przyjmujący, nie spełnił środek mimo dobrego czy nawet bardzo dobrego przyjęcia. Tomas Kmet, niezwykle skuteczny w bloku, w ataku wypadał zdecydowanie słabiej, a pozostali środkowi tylko sporadycznie zaznaczali swoja obecność na parkiecie w tym elemencie. Zarówno Jarek Stancelewski jak też Olek Januszkiewicz nie grali przez cały sezon w wyjściowych szóstkach, dlatego ten ranking w ich przypadku z pewnością nie jest miarodajny, choć nie może to być jedyne usprawiedliwienie niskiej skuteczności środkowych w ataku.

Porównanie:

BLOK

W bloku zdecydowanym liderem w ekipie Mostostalu został Tomas Kmet - 3 pozycja w klasyfikacji ogólnej (0,71pkt/set) i 12 po play-offach ( 0,43 pkt/set). Pod koniec pierwszej trzydziestki rankingu znaleźli się natomiast Olek Januszkiewicz (28) i Marcel Gromadowski (30). Wysoka pozycja słowackiego środkowego grającego w barwach Mostostalu jest odzwierciedleniem tego, o czym wszyscy wiedzieliśmy, obserwując i analizując kolejne mecze naszego zespołu i chociaż po grypie Kmet długo nie wracał do dawnej formy, co znalazło swoje odbicie również w statystykach, był nadal najlepszym zawodnikiem w tym elemencie gry, zwłaszcza, że ani Januszkiewicz grający w pierwszej rundzie, ani Stancelewski, który występował po wyleczeniu kontuzji, nie spełniali pokładanych nadziei. Brak drugiego dynamicznego środkowego, dobrze grającego w bloku, z pewnością utrudniał grę obronną zespołu. W zespołach z pierwszej czwórki, nie licząc mistrzów Polski, obaj środkowi na ogół plasowali się w czołówce tabeli.

Porównanie

PRZYJĘCIE ZAGRYWKI

Przyjęcie zagrywki było jednym z najmocniejszych elementów w wykonaniu Mostostalu i trudno tu opierać się jedynie na statystykach, gdyż z pewnością wpływ na poszczególne lokaty zawodników miały kontuzje, najpierw Duszna Kubicy (libero), później Rafała Musielaka, a na koniec Stanislava Vartovnika, stąd końcowa klasyfikacja nie oddaje w pełni obrazu zespołu. Warto przypomnieć, że Vartovnik od początku rozgrywek aż do kontuzji, która wyłączyła go z gry, zajmował czołową pozycję w tabeli PLS, a Duszan Kubica po play - offach uplasował się na wysokim 6 miejscu. Jednak z grających przez cały sezon bez przerwy zawodników najwyższą, bo 10 lokatę zajął Arek Olejniczak( 66,58%), za którym na 11 miejscu uplasował się Rafał Musielak(65,79%), grający najpierw na pozycji libero, a później wchodzący tylko na zmiany. Zaskakująca jest stosunkowo niska lokata Wojtka Serafina, gdyż zawodnik ten dotychczas słynął z nienagannego przyjęcia i bardzo dobrze spisał się na pozycji libero w meczu z PZU. Zresztą wielu fanów i fachowców właśnie w tej roli chciałoby widzieć Serafina w Mostostalu. Porównując jednak ten element, trzeba zaznaczyć, że w przyjęciu Mostostal spisywał się bardzo dobrze mimo kontuzji Kubicy, Musielaka i Vartovnika i w klasyfikacji zespołowej zajął wysoką - drugą lokatę.

Porównanie

ZAGRYWKA

Zagrywka jest tym elementem gry, który niejednokrotnie może decydować o przebiegu meczu, szczególnie w chwilach przełomowych. As serwisowy, czyli punkt zdobyty bezpośrednio z zagrywki, z pewnością jest bardzo widowiskowy, ale nie może być jedynym kryterium oceny. Dlatego statystycy biorą pod uwagę również inne elementy wymierne, jak niemożność precyzyjnego dogrania, "oddanie piłki za darmo" itp. Wśród najlepiej zagrywających zawodników Mostostalu znaleźli się na 8. miejscu Marcel Gromadowski (6, 58 %) i na 14. Piotrek Lipiński (5,16%). Warto zaznaczyć, że w play-offach rozgrywający Mostostalu uplasował się na wysokiej piątej pozycji (7,87%). W tym elemencie siatkarze Mostostalu lepiej prezentowali się w play-offach, w których zajęli drużynowo drugie miejsce tuż za Pamapolem AZS-em Częstochowa ( Faza zasadnicza - 5 miejsce).

Porównanie

OBRONA

Gra obronna była zdecydowanie najsłabszym elementem w wykonaniu Mostostalu w ciągu całego sezonu. 41 pozycja Olejniczaka to najlepsze miejsce, jakie zajął zawodnik naszego zespołu w tym elemencie. Nie poprawił znacząco tego stanu powrót Duszana Kubicy, gdyż po fazie play - off nasz libero uplasował się dopiero na 23 miejscu, a Wojtek Serafin - na 38. Zarówno po fazie zasadniczej jak też po ply-offach Mostostal sklasyfikowany został na ostatniej pozycji.

PORÓWNANIE

Czytając powyższe statystyki, można z pewnością się zastanawiać, jakie przełożenie suche liczby mają na obraz zespołu i jego miejsce w tabeli. Jak już napisałem na początku, siatkówka jest taką grą, w której trudno jest wszystko precyzyjnie zmierzyć, a obraz drużyny tworzy się przez korelację wszystkich wymiernych i niewymiernych elementów. Najlepszym tego dowodem jest fakt, że w fazie play-off tylko Piotr Lipiński znalazł się w rankingu najskuteczniej zagrywających zawodników Mosto, a cały zespół zajął drugą lokatę. Taka jest natura liczb, która odkrywa tylko pół prawdy, a drugie pół - pozostawmy już ocenie kibiców.