PlusLiga SEZON 2013/2014

KLASYFIKACJA KOŃCOWA

1.	Skra Bełchatów
2.	Resovia Rzeszów
3.	Jastrzębski Węgiel
4.	ZAKSA Kędzierzyn-Koźle
5.	AZS Olsztyn
6.	Politechnika Warszawska
7.	Czarni Radom
8.	Effector Kielce
9.	Transfer Bydgoszcz
10.	Lotos Trefl Gdańsk
11.	AZS Częstochowa
12.	BBTS Bielsko-Biała

POSEZONOWE REFLEKSJE

Sezon 2013/2014 był pierwszym sezonem, w którym na skutek zamknięcia PlusLigi w walce o mistrzostwo kraju wystąpiło 12 zespołów. Do dziesięciu drużyn, które zakończyły poprzedni sezon, doszły bowiem BBTS Bielsko-Biała i Czarni Radom, czyli mistrz i wicemistrz I ligi. Dla obu zasłużonych zespołów był to powrót na siatkarskie salony.

Wśród faworytów wymieniano jednak znów tę samą czwórkę, czyli mistrza Polski Resovię Rzeszów, wicemistrza, ZAKSĘ Kędzierzyn oraz Skrę Bełchatów i Jastrzębski Węgiel. W tych bowiem zespołach zgromadzono największy kapitał i skompletowano najmocniejsze składy.

Najsilniejszy zespół zdaniem fachowców skompletowali włodarze Resovii, którzy w tym sezonie celowali nie tylko w mistrzostwo, ale i w Puchar Polski, i Final Four Ligi Mistrzów. Zbigniewa Bartmana zastąpił Dawid Konarski, Macieja Dobrowolskiego - Fabian Drzyzga, a atak z lewej wzmocnił Peter Veres. Ciekawy skład zmontował zespół najbardziej przegrany w poprzednim sezonie, a mianowicie Skra. Jej trenerem został były rozgrywający tego klubu, wracający z Rosji Miguel Ángel Falasca, a asami atutowymi w jego talii kart mieli zostać obok powracającego na pozycję atakującego Mariusza Wlazłego dwaj Argentyńczycy: Nicolas Uriarte i Facundo Conte. W tym towarzystwie ZAKSA i Jastrzębski Węgiel nie szokowały transferami, chociaż przyjście Dicka Kooya do Kędzierzyna czy Michała Masnego do Jastrzębia też było ciekawym ruchem.

Rozgrywki ligowe potwierdzały te zapowiedzi, chociaż niespodziewanie bardzo dobry sezon zaliczały również beniaminek z Radomia, który deptał ligowym potentatom po piętach oraz trenowany przez Krzysztofa Stelmacha Olsztyn. W każdym razie runda zasadnicza skończyła się bez niespodzianek - pierwsze miejsce zajęła Resovia, która wyprzedziła Skrę. Na trzecim miejscu uplasowało się Jastrzębie, które o punkt wyprzedziło naszą ZAKSĘ. Cała czwórka bez większych kłopotów awansowała do półfinałów, co, niestety, świadczyło o dużej dysproporcji pomiędzy tymi zespołami, a pozostałą ósemką.

W półfinale los skojarzył Mistrza Polski z ZAKSĄ Kędzierzyn, i ci, którzy pamiętali ubiegłoroczny morderczy pięciomeczowy finał, zacierali ręce w nadziei na równie pasjonujące widowisko. Tymczasem po dwóch meczach rozgrywanych na Podpromiu ZAKSA prowadziła 2:0 i zanosiło się na szybki play-off. Ale znów odezwała się "tradycja"? W trzecim meczu w Kędzierzynie niespodziewanie wygrali rzeszowianie, a potem odnieśli zwycięstwo w kolejnych dwóch meczach i to mistrzowie Polski awansowali do finału, gdzie czekała już Skra, która nie dała szans Jastrzębianom.

W tym roku również finał był popisem Skry, która 3:0 wygrała ze zmęczoną Resovią i po dwóch latach przerwy powróciła na tron. Trzecie miejsce zajął Jastrzębski Węgiel, który pokonał zmęczoną mentalnie i przetrzebioną kontuzjami ZAKSĘ, rewanżując się za przegraną z 2012 roku.

Na pewno zaimponowali bełchatowianie, którym tak szybko udało się odbudować dawną potęgę, a kontrakty Nicolasa Uriarte i Facundo Conte okazały się prawdziwymi strzałami w dziesiątkę. Mimo srebrnego medalu największym przegranym była Resovia, która celowała w trzy tytuły, a nie zdobyła żadnego. Jastrzębianie skończyli sezon z dwoma brązami - Ligi Mistrzów i PlusLigi, a ZAKSA obroniła Puchar Polski. Wśród zespołów drugiego planu mogły podobać się zespoły Czarnych i Olsztyna, które jednak nie wytrzymały konfrontacji w ćwierćfinale, przegrywając szybko, łatwo i nieprzyjemnie, co obniża ocenę za cały sezon.

No i jeszcze jedna refleksja. Zdaniem wielu fachowców powiększenie ligi miało swoje wady, jak i zalety. Na pewno pozytywem tego posunięcia było umożliwienie gry z najlepszymi młodym polskim siatkarzom, którzy nie mieli szans występów w zespołach z góry tabeli. Jednak wydaje się, że liga się rozwarstwiła, co widać było szczególnie w play-offach, gdzie zespoły z dołu tabeli nie podjęły walki z "wielką czwórką". Nie wszystkie zagraniczne transfery spełniły też pokładane w nich nadzieje, co wymaga na pewno głębszej analizy. Dotyczy to szczególnie tych słabszych zespołów, których nie stać na zakontraktowanie gwiazd siatkówki.

Niepokoić może też niska frekwencja na niektórych meczach, szczególnie tych, gdzie niespodziewano się emocji, bo do możnych siatkówki przyjeżdżały zespoły z dołu. Czy to przesyt siatkówką, która do niedawna zapełniała hale niemal do ostatniego miejsca? Czy powiększając ligę, nie wylano dziecka z kąpielą. Tego dowiemy się już w kolejnym sezonie, w którym wystąpi rekordowa liczba czternastu drużyn. Czy Polskę na to stać bez obniżenia poziomu?

I kolejka

II kolejka

III kolejka

IV kolejka

V kolejka

VI kolejka

VII kolejka

VIII kolejka

IX kolejka

X kolejka

XI kolejka

XII kolejka

XIII kolejka

XIV kolejka

XV kolejka

XVI kolejka

XVII kolejka

XVIII kolejka

XIX kolejka

XX kolejka

XXI kolejka

XXII kolejka

Ćwierćfinał A

Ćwierćfinał B

Ćwierćfinał C

Ćwierćfinał D