Nasi zawodnicy

Rafał Szymura

---

Dla Rafała Szymury to będzie powrót do klubu, w którym już raz występował w latach 2017-2019, zdobywając liczne trofea, m.in mistrzostwo Polski i Puchar Polski.

Potem był okres gry w Jastrzebskim Węglu i trzy mistrzostwa Polski.

Teraz przyszedł czas na kolejne tytuły, ale w barwach ZAKSY, co potwierdza zawodnik w swojej pierwszej wypowiedzi na powitanie: - Osobiście stawiam sobie cel, aby być jak najwyżej w zestawieniu i razem z ZAKSĄ walczyć o medale.

Swoją karierę sportową Rafał Szymura rozpoczynał w drugoligowym TS Volley Rybnik, skąd trafił do Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Spale (2012-2014), gdzie uczył się i trenował z Olkiem Maziarzem i Krzysztofem Bieńkowskim oraz Olkiem Śliwką i Arturem Szalpukiem. Po zakończeniu nauki w Spale związał się z AZS-em Częstochowa. Był już wówczas srebrnym medalistą Mistrzostw Europy kadetów, brązowym medalistą Mistrzostw Świata tej kategorii wiekowej (2013 r.) i wicemistrzem Europy juniorów. Na mistrzostwach Europy kadetów otrzymał nagrodę dla najlepiej przyjmującego.

Swojego zadowolenia z sukcesów siedemnastolatka nie krył dyrektor zarządzający TS Volley Rybnik, Lech Kowalski: - Można powiedzieć, że nasz wychowanek jest jednym z najlepszych siatkarzy swojego pokolenia w Europie . Takiego sukcesu w rybnickiej siatkówce jeszcze nie było - mówił po zakończeniu turnieju.

W Częstochowie Rafał spędził trzy sezony i był kluczowym zawodnikiem, na którym opierało się przyjęcie i zdobywanie punktów. To zahartowało go jako zawodnika. O tym okresie opowiada w jednym z wywiadów: - Grając w Częstochowie, cały czas byłem liderem zespołu, gra opierała się na mnie, dostawałem wszystkie ciężkie piłki i z tym musiałem sobie radzić. To chyba zaowocowało, bo teraz czuję się pewnie wchodząc na boisko.

Po zakończeniu sezonu 2016/2017 dość długo czekał na wieści o swojej przyszłości, bo AZS rościł sobie prawa do zawodnika. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze i Szymura mógł podpisać kontrakt w Kędzierzynie. W jednym z wywiadów mówił: - Dziękuję ZAKSIE, że tak długo na mnie czekali, bo dopiero we wrześniu stałem się ich pełnoprawnym zawodnikiem. Były takie kluby, które nie chciały czekać. Fajnie, że jestem w Kędzierzynie-Koźlu, staram się skupiać wyłącznie na tym, by jak najlepiej się rozwijać i żeby dostać powołanie do reprezentacji Polski.

Jednak swoją sportową karierę Rafał wcale nie zaczynał od siatkówki. Dyscypliną, którą zaraził się od ojca, jest baseball.

- Mój tata jest graczem w drużynie baseballowej w Rybniku, więc zawsze jak tylko znajdę trochę czasu, to jadę na mecz oglądać. Wracam wtedy wspomnieniami do tego, jak kiedyś grałem sobie z kolegami- opowiada. - A swoją przygodę z siatkówką rozpocząłem za namową kolegów. Mówili mi, abym spróbował swoich sił w siatkówce, gdyż w Rybniku powstawała klasa sportowa o profilu ,,Siatkówka". Na pierwszym treningu spodobało mi się to i potem już mój los tak się potoczył.

Przejście ze spadkowicza do mistrza Polski było na pewno dużym skokiem dla Rafała. W Częstochowie był liderem, w Kędzierzynie został zmiennikiem, ale radził sobie znakomicie. - Wydaje mi się jednak, że te trzy lata grania non stop, mimo iż spadliśmy z PlusLigi, naprawdę rozwinęły mnie jako zawodnika, więc teraz łatwiej mi się gra. Mam zresztą zasadę: nigdy nie odpuszczać, a poza tym w takich chwilach nie ma czasu na myślenie. Człowiek wchodzi na boisko i od razu jest "pach, pach, pach". Wydarzenia dzieją się bardzo szybko - opowiadał o swoich wejściach na zmianę, jak to było podczas meczu na Klunbowych Mistrzostwach Świata w Opolu. - Nie ukrywam, że przed Klubowymi Mistrzostwami Świata trochę myślałem o tym, jak to będzie, odrobina stresu też było, ale potem szybkie wejście na boisko, kilka uwag od trenera, co poprawić i poszło. Zapomniałem o stresie, a robiłem to, co potrafię najlepiej - mówił. - Taka jest rola zmienników, albo się uda, albo nie. Na razie się udaje.

Po pożegnaniu z ZAKSĄ w 2019 roku podpisał kontratk z GKS-em Katowice, a po roku z największym rywalem ZAKSY na krajowym i europejskim podwórku, Jastrzębskim Węglem. Tu przez długi czas był zmiennikiem. Szóstkowym przyjmującym został dopiero w ostatnim sezonie w Jastrzębiu, 2023/2024.

Z Jastrzębskim Węglem wygrał trzy tytuły mistrza Polski, ale dwukrotnie przegrał Ligę Mistrzów (raz z ZAKSĄ raz z Itasem Trentino) i cztery razy Puchar Polski.

Najlepszy dla Rafała był ostatni sezon, kiedy to z roli "wiecznego zmiennika" wyrósł na jednego z liderów mistrza Polski - Dostałem szansę, którą chciałem wykorzystać w 100%. Myślę, że wykorzystałem ją. Starałem się pomóc chłopakom jak tylko mogłem swoją dobrą grą i nie tylko. W szatni i poza nią myślę, że byłem dobrym człowiekiem. Zawsze starałem się być sobą. Myślę, że to mi wychodziło. Myślę, że ja się nie zmieniłem, od początku mojej przygody z siatkówką jestem cały czas taki sam. Sezon był dla mnie super. Grałem od deski do deski. Myślę, że to był jeden z moich najlepszych sezonów w karierze – powiedział przyjmujący żegnajac Jastrzębie.

Kiedyś Rafał powiedział, ze marzy o grze w reprezentacji i mistrzostwie olimpijskim. Może spełni swoje marzenia jako zawodnik ZAKSY, która dla wielu była trampoliną do sukcesów reprezentacyjnych.

Autor: Janusz Żuk

W artykule wykorzystano materiały ze strony siatka.org