1. Tak to się zaczęło

Początki siatkówki na Ziemi Kędzierzyńskiej sięgają 1947 roku. W tym właśnie czasie powstał klub sportowy KS "Bierawianka", który w 1951 roku zmienił nazwę na KS Unia Kędzierzyn. Jednak siatkówka rodziła się w Kędzierzynie w wielkich bólach. Nie było sali, sprzętu, zawodników, mimo to znaleźli się ludzie, którzy poświęcili się swojej pasji. W 1952 roku Zarząd Unii Kędzierzyn powierzył Władysławowi Złotorowiczowi zorganizowanie sekcji siatkówki. Na początku znalazło się w niej dziewięciu zawodników: Czesław Włodarczyk, Leszek Sprawny, Andrzej Borys, Karol Simkow, Antoni Weber, Krystian Szyroki, Jerzy Koczubik, Ryszard Jawiński i Janusz Kowacz.

Z powodu kiepskiej sytuacji finansowej w rok po założeniu sekcję przejął "Kolejarz" Kędzierzyn. "Unia" odzyskała siatkarzy dopiero w 1956 roku. Klub liczył już wówczas dwudziestu zawodników. Do wcześniej trenujących dołączyli kolejni gracze: Edward Cisło, Marcin Wątor, Edmund Rajca, Michał Durkacz, Mieczysław Prytas, Zbigniew Łabędzki, Mieczysław Czadankiewicz. W późniejszym okresie trenowali jeszcze: Kazimierz i Jan Koczubikowie, Jan Łabynicz, Józef Wąsowicz, Henryk Wojciechowski, Czesław Ambroży, Jan Maruszczak, Hilary Lentner, Józef Ludwig, Kazimierz Pietrzyk i Gerard Obłonczek.

Powoli "Unia" dorównywała potentatom w województwie: Stali Nysa, Unii Racibórz i Pogoni Prudnik. Potwierdzeniem dużych umiejętności zawodników z Kędzierzyna było powołanie do kadry województwa Jerzego Koczubika i Krystiana Szyrokiego. W tamtym czasie treningi siatkarzy w nieistniejącej już sali przy dworcu kolejowym rozpoczynały się od uprzątnięcia sali i rozebrania ringu po treningu bokserów. Obiekt był nie ogrzewany, co stanowiło dodatkowy kłopot. Trudno więc się dziwić, że zainteresowanie siatkówką nie było zbyt wielkie. Dzięki grupie zapaleńców sekcja jednak ciągle trwała. W tym miejscu nie można zapomnieć również o trenerach. Byli nimi: Mieczysław Prytas, Kazimierz Faliszewski, Edward Olszański i Czesław Ambroży. Pomimo trudnych warunków, dzięki determinacji tych wszystkich ludzi sekcja należała do czołówki województwa opolskiego.

W 1969 roku doszło do fuzji Unii Kędzierzyn z Unią Blachownia, w wyniku której powstał MZKS Chemik Kędzierzyn.

Rok 1971 był rokiem wielkiego wydarzenia w dziejach sportu w "stolicy polskiej chemii", jak wówczas szumnie nazywano Kędzierzyn. Otóż w tym właśnie roku miasto wzbogaciło się o nową halę widowiskowo-sportową, która wybudowana z funduszy miejscowych zakładów przemysłowych, miała stać się centrum rozwoju halowych dyscyplin sportu. Paradoksalnie jednak w następnym roku rozwiązano w Kędzierzynie sekcję siatkówki, jakby na przekór ubiegłorocznemu wydarzeniu. Miasto żyło wówczas sukcesami piłkarzy Chemika walczących o awans do II ligi i zmagania siatkarzy zeszły na dalszy plan. Taki stan trwał jednak tylko rok. W 1973 roku siatkówka znów zagościła w Kędzierzynie. Pomocną dłoń do siatkarzy wyciągnął były zawodnik tego klubu, Kazimierz Pietrzyk, a zespół występował pod nową nazwą "Mostostal 4 Kędzierzyn. Jednak już w 1978 roku zespół seniorów już pod nazwą Chemika Kędzierzyn awansował do II ligi. Wcześniej kędzierzyńscy juniorzy wywalczyli awans do półfinałów mistrzostw Polski.

W 1980 roku drużyna na rok wróciła do niższej klasy rozgrywek, aby po roku znów zawitać do grona drugoligowców.

Minęło kolejne dziesięć lat. W 1991 roku siatkarze Chemika odnieśli kolejny sukces - był nim awans do serii B I ligi. Do tego juniorzy dołożyli też swoją cegiełkę - wicemistrzostwo Polski. W 1993 roku, grając jeszcze w serii B, zespół Chemika Kędzierzyn wystąpił też w finale Pucharu Polski w Opolu, zajmując IV miejsce. Takich sukcesów nie wolno było zmarnować.

Wielka siatkówka zawitała jednak do Kędzierzyna wcześniej, bo w 1986 roku, kiedy to w hali przy ulicy Świerczewskiego (takie imię nosiła wówczas Aleja Jana Pawła II) rozegrano turniej finałowy Pucharu Polski, w którym zmierzyły się Legia Warszawa Jerzego Salwina z grającym w jej barwach Wojciechem Drzyzgą i trenowana prze Jana Sucha Resovia Rzeszów oraz AZS Olsztyn i Gwardia Wrocław. Mimo bardzo dobrej gry rzeszowian, to podopieczni Jana Salwina odnieśli w tych rozgrywkach sukces, dokładając do niego mistrzostwo Polski.

Autor: Janusz Żuk

2. Mostostal - spełnione marzenia
3. Klub Kibica
4. Pierwsze "złoto"
5. Tylko czy aż?
6. Wspaniali chłopcy
7. Naj-wspanialsi
8. Niepokonani
9. Europo, witaj nam!
10. Znowu na tronie
11. Nie zawsze można wygrywać; 12 Wrócimy
13. Chłopcy na "piątkę"
14. "Na równi pochyłej"
15. Sezon jednego play-offu
16. Powtórka z rozrywki
17. Wracamy na salony
18. O krok od medalu
19. Trzy finały
20. Koniec epoki
21. Nowe otwarcie
22. Sukces czy porażka
23. Jaki początek, taki koniec
24. Znowu na tronie!
25. Dwie korony
26. Rozczarowani x 3
27. Odzyskane korony
28. Zwycięzca bez korony
29. Najlepsi w Europie!
30. Trzy korony
31. W europejskiej elicie