18. O krok od medalu

"Chyba wszyscy mają w sobie pewną dozę niezadowolenia. Wynika to nawet chyba nie z tego, że graliśmy tak dobrze, mieliśmy drugie miejsce po sezonie zasadniczym, a zajęliśmy tylko czwarte miejsce, ale z tego, że na dobrą sprawę, gdybyśmy mieli nieco więcej szczęścia, gralibyśmy w finale." - mówił prezes ZAKSY tuż po zakończeniu sezonu 2008/2009 i od razu przystąpił do budowania zespołu na kolejny sezon. Zmiany miały być jednak niewielkie. "Myślę, że rotacje w składzie będą kosmetyczne, zmienimy dwóch, może trzech zawodników, zaś trzon drużyny uda nam się utrzymać." - zapowiadał Kazimierz Pietrzyk.

Pierwszym transferem było pozyskanie objawienia poprzedniego sezonu - Jurija Gladyra, który znakomicie zaprezentował się w Politechnice i stał się łakomym kąskiem dla wielu wyżej notowanych zespołów. Zwycięzcą "polowania" został prezes ZAKSY i to on mógł pochwalić się nowym nabytkiem. Radość nie trwała jednak długo. SMS najlepszego zawodnika poprzedniego sezonu, lidera w klasyfikacji atakujących, na grze którego opierał się atak zespołu, zburzył spokój Prezesa i koncepcję kosmetycznych zmian. Okazało się, że Jakub Novotny dał się skusić prezesowi Skry i podpisał kontrakt z mistrzem Polski jako zmiennik Wlazłego.

Trzeba więc było zmienić sposób budowy zespołu, bo zastąpienie Czecha było niezwykle trudne. Ostatecznie udało się wypożyczyć z Bełchatowa Jakuba Jarosza, który w Kędzierzynie rozpoczynał karierę oraz zakontraktować fińskiego internacjonała Tuomasa Sammelvuo. "W określonych warunkach zrobiliśmy to, co mogliśmy najlepszego." - podsumował zakończony okres transferowy w klubie sternik kędzierzyńskich siatkarzy.

Kiedy więc wszyscy kibice ZAKSY zadawali sobie pytanie, czy Kuba Jarosz jest w stanie zastąpić Novotnego, nowy atakujący z powodzeniem grał w reprezentacji Polski, zdobywając tytuł mistrza Europy.

Sezon rozpoczął się od porażki z Delectą Bydgoszcz na własnym parkiecie. I nie byłoby w tym nic dziwnego, bo w mieście nad Brdą zbudowano ciekawą drużynę z Grzegorzem Szymańskim, Piotrem Gruszką czy Pawłem Woickim, gdyby nie fakt, iż kędzierzynianie prowadzili już 2:1 i 21:18 w czwartym secie, aby ostatecznie przegrać 2:3. "Mieliśmy mecz prawie wygrany i przeciwnika, który leży na parkiecie, a nie potrafiliśmy tego skończyć. W jednym ustawieniu tracimy sześć punktów. Przy całym szacunku dla Piotra Gruszki, najlepszego zawodnika w Europie i mojego przyjaciela, nie możemy sobie pozwolić, aby w jednym ustawieniu stracić sześć punktów." - denerwował się Krzysztof Stelmach.

Nikt wtedy nie wiedział, że ten mecz będzie niejako zapowiedzią tego, co miało wydarzyć się w play-offach.

Później było już dobrze. I rundę ZAKSA zakończyła na II miejscu, ponosząc porażki jedynie ze Skrą i Jastrzębskim Węglem. Do turnieju finałowego PP zakwalifikowała się bez większych trudności, zwyciężając dwukrotnie drugoligowy MKS MOS Będzin. Jednak w półfinałach znów trafiła na znakomicie dysponowany zespół z Jastrzębia i po raz kolejny nie poradziła sobie z odwiecznym rywalem. Na osłodę pozostał fakt, że rywale ZAKSY wywalczyli w tym roku to cenne trofeum.

W rundzie rewanżowej nasi siatkarze wygrali wszystko, co mieli wygrać, chociaż stracili punkt z Pamapolem Wieluń, ale ze Skrą i Jastrzębiem zdobyli z kolei po punkcie.

"Nasz dorobek jest zdecydowanie lepszy od przedsezonowych oczekiwań. Na starcie rozgrywek było kilka zespołów z ambicjami, jak Delecta Bydgoszcz czy nawet Częstochowa. Dlatego liczyliśmy na 32-34 punkty. Mamy więc powody do zadowolenia, jednak wiemy, że to o niczym nie świadczy. Prawdziwa walka dopiero się zaczyna."- komentował rundę zasadniczą Prezes.

Ostatecznie do play-offów ZAKSA przystąpiła podobnie jak rok temu z drugiego miejsca i podobnie jak rok temu wywalczyła dopiero czwartą lokatę, chociaż finał, a potem brązowy medal były na wyciagnięcie ręki.

Po wyeliminowaniu AZS-u Olsztyn przyszedł czas na mordercze i dramatyczne półfinały z Jastrzębskim Węglem. Pięciomeczowy maraton rozegrał się w dwudziestu czterech setach. W Jastrzębiu ZAKSA prowadziła już 2:1 w meczach i 2:0 w setach, aby przegrać ten mecz 2:3 i wyciągnąć rękę do rywala. W piątym ostatnim meczu 3:2 wygrali jastrzębianie, a po przegranej trener Stelmach tak mówił:

"Jeszcze raz chciałbym wyrazić słowa uznania dla chłopaków. To nie jest przypadek, że graliśmy 5 meczów w tym 4 tie-breaki. Trzeba chyba być byłym sportowcem, żeby to zrozumieć. Pewnie będzie teraz wiele różnych opinii, komentarzy... Ja uważam, że ta drużyna nie zasługuje na takie słowa. Im należy się duży szacunek. Jest przykro, ale musimy się pozbierać, odpocząć i spróbować walczyć z Resovią. - komentował występ swoich chłopaków szkoleniowiec ZAKSY.

Po dramatycznym półfinale wydawało się, że siatkarze ZAKSY nie podejmą już walki w meczach o brąz. Mylili się jednak ci, którzy wieścili łatwą porażkę kędzierzynian załamanych niepowodzeniem z Jastrzębskim Węglem. ZAKSA wygrała pewnie oba mecze u siebie i jechała do Podpromia, aby przypieczętować zwycięstwo. Pierwsze dwa sety padły łupem kędzierzynian, a w trzecim do brązowego medalu dzieliły zespół K. Stelmacha dwa małe punkty (17:23). "To, co się stało od stanu 17:23, można rozpatrywać tylko w kategoriach cudu dla wygranych lub fatum dla pokonanych. Przy zagrywce Grzegorza Kosoka gospodarze zdołali wyrównać 23:23, aby po chwili wygrać 27:25, gdy przy zagrywce Marcina Wiki, który pierwszy raz pojawił się na parkiecie, Kuba Jarosz z trudnego przyjęcia nie zdobył punktu. ZAKSA przegrała ten mecz 3:2 i nie podniosła się już do końca rozgrywek. W kędzierzyńskiej hali brązowe medale na szyję założyli więc siatkarze z Rzeszowa.

"Mieliśmy w tym roku duże szanse na zdobycie brązu. Rywal był na wyciągnięcie ręki. Wygraliśmy dwa mecze u nas, w trzecim meczu wystarczyło dobić rywala. Niestety, nie zrobiliśmy tego, to jest problem naszej drużyny. Jak wygrywamy, to wygrywamy, jak zaczynamy przegrywać, to wszystko się sypie i nie potrafimy wyjść z dołka." - mówił na ostatniej konferencji trener Stelmach.

Najtrafniej ten sezon podsumował jednak Kuba Jarosz, który powiedział: "Play offy w naszym wykonaniu można określić meczami straconych szans. Byliśmy bardzo blisko finału, ale przegraliśmy. Potem dwie piłki dzieliły nas od brązowego medalu, jednak znów przegraliśmy. Mieliśmy niesamowite szanse, które straciliśmy."

Warto zaznaczyć, że udany był również powrót zespołu z Kędzierzyna na europejskie parkiety. ZAKSA w Pucharze CEV dwukrotnie pokonała słoweński Marchiol Prvacina, Crveną Zvezdę Belgrad, wyeliminowała Arkas Izmir, aby w Challange Rounge odpaść w konfrontacji z Copra Piacenza.

Zawodnikiem sezonu został wybrany Michał Ruciak, który, tak jak Kuba Jarosz, podpisał kontrakt na kolejne dwa lata. "Interesuje nas pewność tego, że niezależnie od ruchów rywali, nasz zespół musi się liczyć w trójce najlepszych zespołów Polski. Oznacza to, że budujemy zespół, który musi walczyć o medal."- mówił prezes Pietrzyk po podpisaniu kolejnych umów: z Patrykiem Czarnowskim, Sebastianem Świderskim, Piotrem Gackiem i Pawłem Zagumnym.

Autor: Janusz Żuk

1. Tak to się zaczęło
2. Mostostal - spełnione marzenia
3. Klub Kibica
4. Pierwsze "złoto"
5. Tylko czy aż?
6. Wspaniali chłopcy
7. Naj-wspanialsi
8. Niepokonani
9. Europo, witaj nam!
10. Znowu na tronie
11. Nie zawsze można wygrywać; 12 Wrócimy
13. Chłopcy na "piątkę"
14. "Na równi pochyłej"
15. Sezon jednego play-offu
16. Powtórka z rozrywki
17. Wracamy na salony
19. Trzy finały
20. Koniec epoki
21. Nowe otwarcie
22. Sukces czy porażka
23. Jaki początek, taki koniec
24. Znowu na tronie!
25. Dwie korony
26. Rozczarowani x 3
27. Odzyskane korony
28. Zwycięzca bez korony
29. Najlepsi w Europie!
30. Trzy korony
31. W europejskiej elicie
32. Pokaleczony sezon