Sezon 2004/2005 rozpoczął się dla Mostostalu znakomicie od gładkiego zwycięstwa 3:0 nad mistrzami Polski (Jastrzębskim Węglem) w fazie grupowej Pucharu Polski i to na parkiecie przeciwnika. Warto zaznaczyć, że właśnie w tym roku zmodyfikowano rozgrywki pucharowe i po eliminacjach zwycięskie drużyny walczyły o prawo gry w finałach w czterech grupach. Po przegranej z Politechniką w Warszawie siatkarze z Kędzierzyna jeszcze raz pokonali Jastrzębski Węgiel, tym razem 3:2, a następnie udanie zrewanżowali się Inżynierom i mogli świętować swój pierwszy sukces w nowym sezonie pod wodzą nowego szkoleniowca, przesympatycznego Słowaka Rastislava Chudika.

Pierwszy ligowy pojedynek Mostostal stoczył z Energią Sosnowiec, wygrywając 3:2, chociaż w pierwszych dwóch setach nic nie wskazywało na zwycięstwo kędzierzynian. Potwierdzały się słowa szkoleniowców, że młody zespół będzie grał bardzo nierówno, a brak Kubicy i Stancelewskiego, którzy leczyli kontuzje, widać było gołym okiem. Największe rozczarowania miały jednak dopiero nadejść. Cztery gładkie przegrane: najpierw z beniaminkiem z Rzeszowa na wyjeździe ( 3:1), potem z Politechniką (3:0), następnie z Górnikiem Radlin na własnym parkiecie (3:1), a na koniec z Jastrzębskim Węglem (3:0) i tylko jedno zwycięstwo w derbach Opolszczyzny (3:1) przepełniły czarę goryczy. Dla zawodników i szkoleniowców zaczęły się trudne dni. Mostostal z pięcioma punktami zajmował przedostanie miejsce w tabeli, a prezes Pietrzyk postawił ultimatum: co najmniej 6 punktów w trzech kolejnych meczach. Zespół czekały jeszcze pojedynki z najsilniejszymi rywalami: PZU Olsztyn, Pamapolem Częstochowa i Skrą Bełchatów - zadanie wydawało się niemal nieosiągalne

Przed spotkaniem z Olsztynem tylko cud mógł podnieść drużynę Mosto z dna, którym niewątpliwie była dziewiąta pozycja w tabeli PLS. Sytuacja była beznadziejna, a i rywal bardzo wymagający. Pełni obaw patrzyliśmy w przyszłość, mając zarazem nadzieję, bo taka jest dusza kibica. Wierzyliśmy na przekór wszystkiemu, a wiara "przeniosła góry". Przed własną publicznością Mostostal gładko pokonał wicemistrzów Polski 3:0, a następnie uległ, co prawda, Pamapolowi i Skrze w tie-braekach, ale zaprezentował zupełnie inna siatkówkę, a najważniejsze, że z 10 punktami wyszedł na siódma pozycję, a przede wszystkim "odbudował się i wskrzesił nadzieję". Od tego momentu wszyscy musieli obawiać się nieprzewidywalnych siatkarzy z Kędzierzyna.

W Turnieju Finałowym Pucharu Polski rozgrywanym w hali "Urania" w Olsztynie siatkarze trenera Chudika nie zdołali, co prawda, nawiązać równorzędnej walki z późniejszym mistrzem Polski i zdobywcą Pucharu Polski - Skrą Bełchatów, ale runda rewanżowa przebiegała już bez większych niespodzianek. Nie było ani niespodziewanych porażek, ani spektakularnych zwycięstw, chociaż piąte miejsce po fazie zasadniczej z dorobkiem 26 punktów budziło pewien niedosyt. Wszyscy wiedzieli, że gdyby nie jesienne porażki, do play-offów z Jastrzębskim Węglem mogliśmy startować w roli gospodarzy z czwartego miejsca. Niestety, przegraliśmy wszystkie trzy spotkania I rundy play-off z obrońcami mistrzowskiego tytułu, choć początek pierwszego play-offu zapowiadał się niezwykle obiecująco. Pozostała nam zatem walka o utrzymanie piątego miejsca, co zresztą było celem minimum wyznaczonym przez zarząd temu zespołowi na sezon 2004/2005.

Zwycięstwa nad Resovią i Politechniką pozwoliły na utrzymanie wywalczonej w sezonie zasadniczym lokaty i choć nie był to z pewnością szczyt marzeń zawodników, trenerów, działaczy i kibiców - w końcu wszyscy byli usatysfakcjonowani, choć po ostatnim meczu z "Inżynierami" prezes zapowiadał "małe tsunami" w zespole. Skończyło się jednak na "kontrolowanej burzy".

Pierwszy posadę stracił trener Chudik, którego od nowego sezonu ma zastąpić Wojciech Drzyzga. Później odeszli Piotrek Lipiński i Duszan Kubica, a także Jarek Stancelewski, Artur Augustyn i Karol Szramek. Do kadry dołączyli Damian Domonik z Górnika Radlin, czeski rozgrywający - Petr Zapletal, Bartek Kurek z Nysy i Słowak na pozycję przyjęcia z atakiem - Martin Sopko. Pod koniec czerwca skład Mostostalu został definitywnie ustalony. Celem zespołu ma być walka o "czwórkę", co chyba odpowiada zarówno możliwościom finansowym, jak i personalnym klubu.

Autor: Janusz Żuk

Nr	Imię i Nazwisko	Rok urodzenia	Wzrost	Pozycja
1.	Michał Kozłowski	1985	191 cm	Rozgrywający
3.	Artur Augustyn	1983	197 cm	Środkowy
5.	Pitr Lipiński	1979	196 cm	Rozgrywający
7.	Duszan Kubica	1972	187 cm	Libero
8.	Rafał Musielak	1973	194 cm	Przyjmujący
9.	Wojciech Serafin	1978	194 cm	Przyjmujący
10.	Stanislav Vartovnik	1978	197 cm	Przyjmujący
11.	Tomas Kmet	1981	202 cm	Środkowy
12.	Jaroslaw Stancelewski	1974	205 cm	Środkowy
13.	Karol Sramek	1977	202 cm	Atakujący
14.	Marcel Gromadowski	1985	202 cm	Atakujący
16	Aleksander Januszkiewicz	1979	200 cm	Środkowy
18.	Arkadiusz Olejniczak	1984	192 cm	Przyjmujący

Trener: Rastislav Chudik
II Trener: Andrzej Kubacki
Trener odnowy biologicznej: Jerzy Mostowski ;

W drodze na tron:

1. Tak to się zaczęło
2. Mostostal - spełnione marzenia
3. Klub Kibica
4. Pierwsze "złoto"
5. Tylko czy aż?
6. Wspaniali chłopcy
7. Naj-wspanialsi
8. Niepokonani
9. Europo, witaj nam!
10. Znowu na tronie
11. Nie zawsze można wygrywać; 12 Wrócimy
14. "Na równi pochyłej"
15. Sezon jednego play-offu
16. Powtórka z rozrywki
17. Wracamy na salony
18. O krok od medalu
19. Trzy finały
20. Koniec epoki
21. Nowe otwarcie
22. Sukces czy porażka
23. Jaki początek, taki koniec
24. Znowu na tronie!
25. Dwie korony
26. Rozczarowani x 3
27. Odzyskane korony
28. Zwycięzca bez korony
29. Najlepsi w Europie!
30. Trzy korony
31. W europejskiej elicie
32. Pokaleczony sezon